Het begin van dit avontuur

Op 25 januari ben ik vertrokken naar Valencia vanaf Brussel international airport. Op het vliegveld ontmoette ik Dewi, die ik van gezicht kende van school maar dat was het dan ook. Eerst nog ergens samen een icetea gedronken en daarna zijn we om 15:40 de lucht in gegaan, bestemming Valencia. Ik heb altijd enorm veel last van mijn oren in het vliegtuig, maar van te voren had ik met Tim neusdruppels gehaald bij de apotheek die de druk van mijn oren zouden halen. Net voor de opstegen had ik die gebruikt, en had dan ook nergens last van. Helaas begon een half uur voordat we aan zouden komen (17:45) de daling al. Ik was niet op tijd met mijn neusdruppels en voor ik het wist zaten mijn oren dicht. Met veel pijn zijn we geland en onze koffers lagen al meteen op de bagageband. De oom en tante van Dewi en Jolien stonden ons op te wachten op het vliegveld. Ik was zo blij om iemand bekends te zien! Jol en ik gingen met de taxi naar het appartement, die ons dik heeft afgezet. We moesten 29 euro betalen, wat echt nergens op sloeg want hij begon allemaal over vliegveld toeslagen en heel de reutemeteut. Maar omdat die oetlul geen Engels kon, konden we er niet veel tegen beginnen. Wij betalen en het gesjouw van 2 koffers à 23 kilo en 1 tas handbagage à 10 kilo mochten 10 trappen omhoog worden gezeuld. Een woord: ELLENDE. Eindelijk aangekomen bij de deur kwam ik aan in ons nogal vreemd geurende appartement. Er had een jaar lang niemand in dit appt gewoond en daardoor stinkt elk afvoerputje. Inmiddels hebben we onze hele spaarrekening opgemaakt aan geurkaarsen en luchtverfrissers, niks helpt. De TomTom van Dewi sloeg op hol en zij kwam pas een uur later aan, een vriendin van haar tante was er ook bij. We wilden eerst met z'n allen ergens gaan eten, maar uiteindelijk is Dewi met haar familie ergens wat gaan drinken en zijn Dewi Jol en ik daarna met zijn drietjes gaan eten. Haar oom is Nederlands, maar ik heb letterlijk niks meegekregen van wat haar tante en haar vriendin zeiden. Vanaf minuut 1 werd wel duidelijk dat Engels praten hier niet echt een optie is. We besloten tapas te gaan eten hier ergens in de buurt, maar na lang zoeken hebben we ons voor 6,75 onbeperkt volgevreten bij de Domino's. Een heerlijk culinair begin van 5 maanden Spanje.

De dag erna zouden we om half 10 opstaan om een dagje in de stad door te brengen en wat leuke dingetjes te kopen om het appartement mee op te vrolijken. Om half 9 was ik wakker en om 9uur heb ik met Tim gefacetimed. Was echt leuk om hem weer te horen! Toen ik om half 11 nog niemand hoorde dacht ik echt dat ze zich hadden verslapen. Nee hoor, staan ze gedouched, aangekleed en opgemaakt in de woonkamer. Je hoort dus blijkbaar helemaal niks vanuit mijn kamer. (Of het lag nog aan die dichtzittende oren). Een beetje verlaat gingen we Chinese winkeltjes zoeken met woonaccesoires. Uiteindelijk voor ong. 70 euro aan wasmanden, schriftjes, kaarsjes, geurstokjes en allerlei troep gekocht. Daarna zijn we richting de stad gegaan met de metro en de tram. Naar mijn mening is het ov hier niet al te duidelijk maar kan ook zijn omdat ik gewoon geen enkel bord begrijp. In de stad hebben we lekkere tapas op aan het plein Plaça de l'Ajuntament. Lekker in het zonnetje tegenover de fontein. Om half 7 had Dewi een afspraak bij het stagebedrijf (zij loopt ook stage bij de hockey federatie, net als Jolien). Jol en ik gingen mee daar naartoe en daar hebben we een rondje gelopen over het complex. Dat hockeyveld daar is ZO MOOI. De collega's waren erg aardig. Jol en ik mochten ook gewoon bij de meeting erbij zitten, wat natuurlijk helemaal niet nodig was maar wel handig. Nou weet ik een beetje hoe het er aan toe gaat met zo'n eerste gesprek, handig voor maandag. Mar ofzoiets, collega, zei dat als we wilden hockeyen hier dat we dan om 8uur 's avonds de training van het eerste team van Valencia moesten gaan kijken. Wij eerst boodschapjes gedaan en daarna over een bouwval richting het hockeyveld gelopen. Er stonden 7 meiden te "hockeyen". Nondeju wat een niveau, daar wil je echt niet bij. Dus toen zijn we maar snel terug naar huis gegaan en hebben we boodschappen gedaan en 's avonds stokbrood met ham, aïoli en olijfjes op. We hadden 's middags toch al zo veel en laat gegeten. Dit keer aten we weer pas rond een uur of elf.

Gisteren was de eerste dag alleen, Dewi en Jol waren al naar het werk en ik heb lekker uitgeslapen en Spaans geoefend overdag. Vers fruit gehaald bij de groenteboer, stokbrood bij de bakker een filmpje gekeken op de bank. Gisteren was het echt warm! heb in mijn topje op het balkon gezeten en aan het eind van de middag was ik een beetje verbrand in mijn gezicht. 's Avonds hebben Jol en ik risotto gemaakt dachten we. Nou niet dus, ik had gewoon normale rijst gekocht. Uiteindelijk was het wel lekker maar het was echt geen risotto haha. 's Avonds weer met mama en met Tim gefacetimed. De elektricien kwam nog langs om het internet en de deur van Dewi te fixen maar hij snapte er zelf geloof ik ook niet veel van dus die komt vandaag weer terug.

Vandaag heb ik geprobeerd Valenbisi te bellen (het bedrijf voor de OV fietsen). Dat was dus echt even geen succes. Kreeg meteen zo'n keuzemenu met de keuze uit 6 nummers. Helaas had ik van geen van de 6 nummers enig idee in welk menu ik dan terecht zou komen. Na elk nummer te hebben geprobeerd kreeg ik nog niemand aan de lijn dus ik heb het maar opgegeven. Ik hoor nu een politiewagen en ambulance tegelijk, en ondertussen hoor je 10 auto's toeteren. Het is niet eens echt aan een drukke straat maar je hoort constant allerlei geluiden. Straks ga ik proberen(!!) met de metro en de tram naar het centrum te komen. Hopelijk kan ik dan het kantoor van Valenbisi vinden zodat we voortaan lekker alles op de fiets kunnen doen. Dus ik ga nu naar de metro lopen. Kijken of ik die kan vinden. Het vergt wel erg veel energie dat je constant alles moet proberen te vertalen maar dat het eigenlijk nooit lukt. Hopelijk kunnen we volgende week beginnen met Spaanse les! Adiós amigos